దేశం మనదీ.. జెండా మనదీ..

ఎవరైనా కలలోనైనా ఊహించారా.? జమ్ము కాశ్మీర్‌ భారతదేశంలోని మిగతా అన్ని రాష్ట్రాలలానే ఉండబోతోందని. ఎవరైనా అనుకోగలిగారా.? లేదు. ఎందుకంటే, మనది ప్రజాస్వామ్య భారతం. భిన్నత్వంలో ఏకత్వం.. మనకి మాత్రమే సాధ్యమైన ఓ అద్భుతం. దురదృష్టవశాత్తూ, కొందరికి ఆ అద్భుతం అవకాశంగా మారిపోయింది. ఎక్కడికక్కడ విభజన రేఖలు గీసేశారు. కులం, మతం, ప్రాంతం.. ఇలా ఒకటేమిటి.? భారతీయుల మధ్య ఎన్నో అడ్డు గీతలున్నాయి. అదే మన బలం, బలహీనత. ఇన్ని అభిప్రాయాలు ఉన్నా, దేశమంతా ఒక్కటై ముందుకు సాగుతోందంటే, అది మనకి గర్వకారణం.

అవును, దేశం మనది, జెండా మనది. మహాత్మా గాంధీ కులం గురించి ఆలోచించలేదు. సుభాష్‌ చంద్రబోస్‌ మతం గురించి లెక్క చేయలేదు. ఝాన్సీ లక్ష్మీభాయ్‌ కావచ్చు, ఇంకొకరు కావచ్చు. ఒకరా, ఇద్దరా.? వేలాది మంది, లక్షలాది మంది దేశం కోసం ప్రాణాలర్పించారు. వాళ్లెవ్వరికీ కులం లేకపోలేదు. మతం లేకపోలేదు. అందరిదీ ఒకే అజెండా. అదే భారతదేశం. భారతదేశ స్వాతంత్య్రం కోసం జరిగిన పోరాటంలో ఆసేతు హిమాచలం ఒక్కటైంది. అందరిదీ ఒక్కటే మతంగా మారింది. ఒక్కటే నినాదమైంది. ఒక్కటే ప్రాంతమైంది. రంగుల్లేవ్‌. మతాల్లేవ్‌. కులాల్లేవ్‌. నేను భారతీయుణ్ణి. ఇదొక్కటే నినాదం. అంతలా ఏకమవ్వబట్టే మనం ఈ రోజు స్వేఛ్ఛా వాయువులు పీల్చగలుగుతున్నాం. నా భారతదేశం అని గర్వంగా చెప్పుకోగలుగుతున్నాం.

మహనీయుల్ని, తలచుకోవడానికి ఆగస్ట్‌ 15, జనవరి 26 మాత్రమే సరిపోవు. అనుక్షణం గుండెల్లో భారతీయత ఉప్పొంగాలి. అదే, ఆ మహనీయులకు మనమిచ్చే ఘనమైన నివాళి. జెండాలు పట్టుకు తిరుగుతాం. అజెండాలు మార్చేసుకుంటాం. ఒకరికొకరు తిట్టుకుంటాం. అంతా మా ఇష్టం అనుకునే ముందు, నేను భారతీయుణ్ణి అని మాత్రం మర్చిపోకూడదు. ఏం చేసినా భారతీయతకు లోబడి మాత్రమే చేద్దాం. ఎందుకంటే, పొరుగునున్న పురుగు దాడికి సిద్ధమవుతోంది. ఆ దాడి ఏ రూపంలో ఉంటుందో, ఎలా ఉంటుందో చెప్పలేం.

పురుగుని పీకి అవతల పడేసే శక్తి మనకున్నా, ఈ క్రమంలో ఆపద మనకీ ఎంతో కొంత పొంచి ఉంటుంది. దేశం మీసం మెలేయ్యాల్సిందే. దేశమంతా, ఒక్క తాటిపై నిలబడాల్సిందే. మేధావుల ముసుగులో ముష్కరుల తరపున వకాల్తా పుచ్చుకునే, దేశ వ్యతిరేక శక్తుల పట్ల అప్రమత్తంగా ఉందాం. భారత్‌ మాతాకీ జై. ఒక్కసారి కాదు, వందసార్లు కాదు, వెయ్యి సార్లు కాదు.. అనుక్షణం ఈ నినాదం మార్మోగాల్సిందే.