వలస కూలీల వేదన వర్ణణాతీతం.. ఎవరిదీ పాపం?

నెత్తిన మూట.. చంకలో బిడ్డ.. చేతిలో సంచి.. కాలినడకన వందల కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న సొంతూరికి పయనం.. మధ్యలో ఎన్నో అష్టకష్టాలు.. తీరా అన్నీ దాటుకుని సొంత రాష్ట్రానికి వచ్చినా అనుమతిస్తారో లేదో తెలియని పరిస్థితి.. ఇదీ వివిధ రాష్ట్రాల్లో చిక్కుకుపోయిన వలసకూలీల దుస్థితి. లాక్ డౌన్ కారణంగా పరిశ్రమలు మూతపడటంతో ఉపాధి కోల్పోయిన వీరంతా.. కలో గంజో తాగి సొంతూళ్లోనే ఉందామనే భావనతో కాలినడకన ఇంటికి వెళ్లే సాహసానికి పూనుకున్నారు. మార్గమద్యంలో కొంతమంది అసువులు బాసినవారు కూడా ఉన్నారు. అసలు వీరికి ఇలాంటి దుస్థితి రావడానికి కారణమెవరు? మన పాలకులకు ముందు చూపు లేకపోవడమేనా? అంటే ఔననే సమాధానాలు వినిపిస్తున్నాయి.

భారత్ వంటి పెద్ద దేశంలో కోట్లాది మంది బతుకుతెరువు కోసం వివిధ రాష్ట్రాలకు వలస వెళ్తుంటారు. తాత్కాలిక నివాసాలు ఏర్పరుచుకుని పనులు చేసుకుంటుంటారు. అయితే, కరోనా వైరస్ నియంత్రణలో భాగంగా దేశంలో లాక్ డౌన్ విధించారు. దీంతో దేశం మొత్తం రవాణా వ్యవస్థ స్తంభించిపోయింది. పేదలకు అటు రాష్ట్ర ప్రభుత్వాలు, ఇటు కేంద్ర ప్రభుత్వం సాయం ప్రకటించినా.. అది రేషన్ కార్డు ఉన్నవారికి మాత్రమే అందింది. కానీ కోట్లాది మంది ఉన్న వలస కూలీల సంగతిని ఎవరూ పట్టించుకోలేదు. అసలు వారికి సాయం చేయాలనే సంగతినే దాదాపుగా విస్మరించారు. దీంతో ఉంటున్న చోట పనులు లేకపోవడంతో పస్తులుండలేక ఇంటికి వెళ్లిపోదామని వేలాది మంది కాలినడక బయలుదేరారు.

నెలరోజులపాటు పాలకులు వారి బాధలు పట్టించుకోకుండా చివరకు వలస కార్మికుల కోసం శ్రామిక్ రైళ్లను ప్రవేశపెట్టారు. కానీ కోట్లాది మేర ఉన్న కార్మికులను తరలించడం అంత సులభమైన విషయం కాదనే సంగతి వెంటనే అర్థమైపోయింది. దీంతో వలస కార్మికుల తరలింపు మార్గదర్శకాల్లో మళ్లీ మార్పులు చేయాల్సి వచ్చింది. కేవలం లాక్ డౌన్ ముందు వేరే ప్రాంతాలకు వెళ్లి చిక్కుకుపోయినవారిని మాత్రమే తరలిస్తామని పేర్కొన్నారు. వలస కార్మికుల విషయంలో ప్రభుత్వాలు ముందుచూపుతో వ్యవహరించకపోవడం వల్లే వారు ఇన్ని ఇబ్బందులు పడుతున్నారంటూ విపక్షాలు మండిపడుతున్నాయి. కొన్ని రాష్ట్రాలు వీరి విషయంలో సానుకూలంగానే వ్యవహరించినా.. కొన్ని రాష్ట్రాలు మాత్రం చేతులెత్తేశాయి. ఇక సొంతూళ్లకు వెళ్లిన కార్మికులు మళ్లీ తిరిగి వస్తారా లేదా అనే మీమాంస కూడా పలువురిని వెంటాడుతోంది. ఒకవేళ వారు రాకుంటే నిర్మాణరంగం బాగా ప్రభావితమయ్యే అవకాశం ఉందనే ఆందోళన వ్యక్తమవుతోంది.